Maart - April 2009
23 maart 2009: Wezep - Navarrete
24 maart 2009: Navarrete - Nájera
25 maart 2009: Nájera - Sto. Domingo de la Calzada
26 maart 2009: Sto. Domingo de la
Calzada - Belorado
27 maart 2009: Belorado - Villafranca montes de oca
28 maart 2009: Navarrete - Villafranca montes de oca - Burgos
29 maart 2009: Burgos - Hornillos del
camino
30 maart 2009: Hornillos del camino -
Castrojeriz
31 maart 2009: Castrojeriz - Fromista
1 april 2009: Fromista - Carrión de los
Condes
2 april 2009: Carrión de los Condes - Calzadilla de la Cueza
3 april 2009: Calzadilla de la Cueza - Sahagun
4 april 2009: Sahagun - El Burgo Ranero
5 april 2009: El Burgo Ranero -
Mansilla de las Mulas
6 april 2009: Mansilla de las Mulas - Leon
7 april 2009: Leon, rustdag
8 april 2009: Leon, 's morgens voor vertrek naar huis
Met vlinders in de buik trein Schiphol. In de trein ontdek ik dat ik mijn handcomputer met alle belangrijke adressen thuis heb laten liggen! Een goed begin is het halve werk! Maar ja, tegenslagen horen erbij. Op Schiphol John snel gevonden. Vliegtuig bijna een uur vertraging, maar verder in Madrid goede aansluiting naar Logrońo. Taxi naar Navarrete et voila: Hotel San Camillo. Dormir bien.
|
|
|
|
(op foto's klikken voor groter formaat)
Kwamen nog wat comfortabele stoelen onderweg tegen - stonden er echt uitnodigend bij... Zijn er maar niet in gaan zitten - nogal tochtig...
Navarrete - Nájera (18 km): 24-3-2009
Frio, koude wind, maar lekker loopweer. Na wat boodschappen (eten) op weg. Natuur wel verder dan in Nederland, fruitbomen bloeien, wijnstokken staaan er nog wat triest bij. Nog weinig Camino gangers, da's wel lekker. In Ventosa koffie met een Bocadillo jambon en toch nog snel in Nájera. In Hostel San Fernando aan de Rio Najarilla slaan we na een koude pils onze tenten op. Overal vliegen ooievaars.
Zij klepperen en wij hebben het goed.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Nájera - Sto. Domingo de la Calzada (21 km): 25-3-2009
Geslapen als een blok, pas half acht wakker. Desayuno (ontbijt) en om 9.10 uur en route. Ooievaars al lang wakker en klepperen ons uit. In Azofra na 1,5 uur koffie en ontmoeting met Johan uit Recklinghausen. Zou met vrouw gaan, maar die brak te voren voet. Hij is nu alleen en praat graag. Later ontmoeten we hem weer bij de lunch in open lucht in Cirueńa. Wij drinken koffiie en kunnen in het cafe uiteindelijk onze zaken aan onze web-master Paul kwijt. Via Officina de turismo belanden we in een oud klooster van Cistercienser nonnetjes. We gaan daar na een grote pils lekker slapen.
Het gaat ons goed, es muy bien tiempo (stralend ong. 15 graden).
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Sto. Domingo de la Calzada - Belorado (26 km): 26-3-2009
Vanmorgen onder stralende zon afscheid genomen van de nonnetjes. Ontbijt was wat karig, maar dat hebben we bij de eerste stop in Grańon goed gemaakt met een Bocadillo con jamon (broodje ham). Veel langs de grote weg gelopen hetgeen jammer is van het prachtige landschap. De koffie schoot er ´s middags bij in. In Belorado een kamer gevonden bij o.i. Spaans-Nederlands echtpaar, waarvan de Spaanse helft aanwezig is. De pils (San Miguel) smaakte goed en we zijn de terugweg van John alweer aan het regelen. Hij moet morgen op tijd met de bus terug om zaterdag op tijd op het vliegveld van Logrońo te zijn. Alhoewel John stijve benen heeft en mijn voeten ook hier en daar deuken hebben gaat het ons goed.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Belorado - Villafranca montes de oca (13 km): 27-3-2009
Geslapen als een blok, wel koud, maar te lui om onze slaapzakken te pakken. Goed ontbijt en op weg naar Villafranca. Het weer is (nog) stralend, de vooruitzichten zijn minder. Het glooiende landschap - heuveltje op, heuveltje af - blijft. In Villambista in een barretje voor de koffie en een broodje. In Villafranca montes de oca (ha ha) nemen we de bus terug naar Navarrete, ik heb besloten om met John terug te gaan naar ons eerste hotel omdat hij morgenochtend het vliegtuig moet hebben en anders te laat is. Ik neem dan de bus weer terug (ik denk naar Burgos) en ga dan zaterdag deze fraaie stad eens goed bekijken. We gaan nu maar een pils pakken en wat boodschappen doen.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Navarrete - Villafranca montes de oca - Burgos (bus en 12 km gelopen): 28-3-2009
Vanmorgen afscheid genomen van John en daarna bus richting Burgos. Gisteren lente 22 graden, nu winter 3 graden. De groene bergen van gisteren liggen nu met sneeuw. Ongelooflijk, hoe het weer omgeslagen is. Ik kon het niet laten om de laatste kilometers voor Burgos door de sneeuw te banjeren. Slaapplaats gezocht en uitgebreid de kathedraal bekeken. Indrukwekkend en ook nog voor een pelgrimsprijsje, met je paspoort kom je hier overal, en zijn de mensen ineens veel vriendelijker. Vannacht een uur korter slapen en naar Hornillos del Camino (waarschijnlijk met sneeuw en hagel).
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Burgos - Hornillos del camino (20 km): 29-3-2009
Vanmorgen gestart met 0 graden op de meters, hagel en sneeuw zoals verwacht. Toch ook zo nu en dan zon en veel wind. Ik loop een stuk op met een aantal Engelsen, weinig dorpen, landschap heuvelig, weinig zin om veel te rusten. Om 15.00u op bestemming. Ik krijg nu de pils van een Amerikaanse dame aangeboden, zij loopt in een groepje waarbij ik me aansluit en we gaan in de herberg met zijn tienen op een kamer slapen. Morgen naar Castrojeriz.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Hornillos del camino - Castrojeriz (21 km): 30-3-2009
Gisteravond heeft Olaf uit IJsland gekookt (hij is 2 meter lang en ver boven de 100 kg.). Pasta en balletjes, waarvan we maar niet gevraagd hebben wat het was. Olaf is musicus, en samen (met de ukelele, hoe schrijf je dat?) maakten we een song met de titel: we want to be alone......... together. Daarna diepzinnige gesprekken met Jennifer (Amerika), Harold (Canada) en William (Australie). Bewustzijn, natuur, kwantummechanica, god wel of niet?, geboren worden en sterven, alles is aan de orde gekomen! Om 22.00u slapen!
Om half zeven op. Ontbijt is er niet. Na twee en een half uur lopen in Hontanas is wat te eten. Het flesje water dat ik heb meegenomen is bevroren, dan maar ijsblokjes. Inmiddels heb ik het licht zien worden. Door het verzetten van de klok ga je in de schemer weg. Bereik Castrojeriz om 1300u. Het is een oud monumentaal stadje met een grote historie. Ik vind een leuk hostal aan het begin van het dorp.
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Castrojeriz - Fromista (28 km): 31-3-2009
Gisteravond na het eten met een paar Duitsers, was ik de weg kwijt. De politie bracht mij weer naar mijn hostal: El manzano (de appelboom, die nog niet bloeide overigens). Vandaag om 9 uur gestart en meteen over een pas van ongeveer 900 meter. Gezellig met een aantal Amerikenen gegeten in Itero de Vega. Voor je dit plaatsje binnenkomt passeer je een riviertje: rio pisuerga waar ik een foto maakte van de fraaie brug. In Boadilla del Camino was ik weer de weg kwijt en liep 3 km om. Daarna in Fromista, toegejuicht door..... alweer de ooievaars. Er is hier weinig te doen. Lekker gegeten met een aantal pelgrims die ik al eerder heb ontmoet.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Fromista - Carrión de los Condes (20 km): 1-4-2009
Vandaag een puike wandeldag. Lekker fris, zonnetje. Onderweg kom ik een verliefd stel tegen (zij schieten niet zo hard op!), 2 ouderen van 70, die in Santiago wonen, en naar huis terug lopen (vanaf St Jean Pied de Port), een Koreaans meisje die arts blijkt te zijn in de acupunctuur en een Canadees, die vindt dat we maar ver moeten lopen.
Mij valt op dat de vogels hier weinig kleur hebben, allen insekteneters zijn, prachtig zingen en niet bang zijn voor mensen (ze vliegen helaas wel weg als je een foto wilt maken). Hier en daar gaat een bloem open. Het lijkt lente te worden. Ik vind in Carrión d.l. Condes een slaapgelegenheid tegenover de kerk van Santa Maria (alweer). Ik kijk tegen een prachtige poort aan vanuit mijn kamer (zie foto). Onderweg kwam ik in Vilalcazar de Sirga nog een mooie historische kerk tegen, helaas was ook deze gesloten.
Inmiddels krijg ik ook wat, mijn eerste blaar! Een beetje lijden hoort erbij.
Aan John wil ik nog zeggen: Ik mis jou, maar ik denk ook steeds: jij mist wat. Ik hoop dat je weer goed in het ritme van je werk loopt en dat het leven mogelijk door die paar dagen iets extra´s heeft gekregen, waar we nog lang over zullen praten. Je moet het meegemaakt hebben om er iets van te begrijpen.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Carrión de los Condes - Calzadilla de la Cueza (18 km): 2-4-2009
Gisteravond mijn eerste kaarsjes opgestoken, voor mijn wandel en tennisvrienden. Speciaal voor Henk, dat hij weer auto kan rijden en voor Greet die wellicht wel mee had willen lopen. Natuurlijk ook voor het thuisfront en een beetje voor mijzelf.
Op deze zonovergoten dag passeer ik de rio Carrion en dan is er 17 km helemaal niets.... Ik loop door een totaal verlaten streek over de meseta. Alleen..........
Opeens voel ik een paar handjes, die mij pakken, bij me zijn,
het zijn mijn kleinzonen Luc en Stijn.
Ze lijken mij te zeggen:
Opa hier? Kun je ons dat eens uitleggen?
Waarom niet thuis in een warm bed?
Waarom hier waar niemand op je let?
Wij zijn helemaal naar Spanje gekomen
en willen even met je dromen.
Misschien begrijpen we jouw weg hierheen, later als we groter zijn.
Nu zijn we nog klein.
Maar opa wij gaan weer naar mamma en pappa thuis.
Daar is nu nog ons veilig huis.
Tot over een paar dagen, zegt Stijn op zachte toon
dan horen we je aan de telefoon (als ik jarig ben)
Weg waren ze ineens naar Nederland
Ik was inmiddels op mijn bestemming beland.
Mijn slaapplaats is vandaag een soort bouwput, alles ondersteboven en stoffig, je maakt van alles mee (zie foto). Morgen naar Sahagun.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Calzadilla de la Cueza - Sahagun (24 km): 3-4-2009
Eerst passeer ik de rio Cueza, hoe kan het ook anders.
Och, ik realiseer me ineens dat het 1 april is geweest. Ik moet jullie nog in het
ootje nemen (maar eigenlijk is het niet de bedoeling om dat van tevoren te
vertellen).
Voor de gek houden vinden we leuk. Een ander laten denken, dat iets waar is, waarvan we het tegenovergestelde weten. We verkneukelen ons bij voorbaat! Soms
zijn er historische achtergronden. Sinterklaas, ouders verheugen zich. Maar hoe
zou de pastoor, de imam of een ander geestelijk leider zich voelen bij het uitdragen van zijn religie? Ik denk dat zij vaak niet in de gaten hebben wat ze
zeggen en er vast in geloven. Zij houden zichzelf voor de gek, althans dat denk
ik.
Nu zijn er ongetwijfeld mensen die denken dat ik mezelf bij deze gedachten voor de
gek houd. Zij kunnen 3 dingen doen.
1 Zij zeggen: het is Frans maar, laat maar lllllllll.... of
2 Zij zeggen niets. Fluisteren, dat heet roddelen. Ik denk dat deze mensen mijn
site niet lezen, of...
3 Zij zeggen, ah, laten we er eens over praten als hij terug is, met respekt voor
ieders mening.
Dit laatste soort mensen ontmoet ik op de camino, ze zijn me lief!!
Inmiddels was ik weer op weg en kwam een stenen pijl tegen, weet ik waar ik naartoe moet. Ook keek ik naar de vele lemen huisjes die men vroeger bouwde in deze van oorsprong arme streek. Ook zijn er veel lemen duiventillen, heel speciaal. Ik ga verder lopen, want met zitten kom je niet veel verder.
Voor ik Sahagun binnenkom kijk ik even naar de ruine van het kerkje Virgen Santa Maria del Punto (Eef, is dat een bijzondere?). Er is een prachtige picknikplaats bij waar ik even lekker in het zonnetje ga liggen. Daarna loop ik via een oerlelijk industrieterrein Sahagun binnen. Ik vind al snel een slaapplaats voor de nacht tegenover een kerk (van Cluny). Ik hoop dat er geen klokken in hangen.
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Sahagun - El Burgo Ranero (18 km): 4-4-2009
Ik loop de stad uit over de rio Cea en maak nog enkele foto´s van gebouwen en pelgrimszaken. Ik loop nog steeds op zo´n 800 m hoogte maar daar merk je op de meseta niets van. Voor Bercianos kom ik het graf tegen van een Duitse pelgrim, in het harnas gestorven. In dat plaatsje heb ik maar even lekker uitgerust (maar liever niet hier onder de grond). Ik loop als een kieviet, op het water van de blaren en vroeg me af of Jezus ook op dergelijk water gelopen heeft. Ik ontmoet een schaapherder en voor mijn eindbestemming nog een kapelletje van Virgin Maria. Ik spreek mijn slaapplek af bij een vriendelijke hospitalera, die trots haar kleindochter toont. Daarna het stof van de dag afgewassen en even weggedroomd bij een lagune met kwakende kikkers. Ik zie steeds meer bloemen langs de weg en in de verte de bergen van Leon. De huizen zijn hier van adobe gebouwd, leem en stro, dat elk jaar moet worden aangesmeerd (is dat in Limburg bij de vakwerkhuisjes ook zo?).
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
El Burgo Ranero - Mansilla de las Mulas (20 km): 5-4-2009
Gisteravond gegeten met oma Renate en haar neefje. Ze zijn in Fromista gestart, en het neefje heeft het moeilijk. Weinig geoefend en een pijnlijk lijf. Hij eet alleen spaghetti en kan slecht toiletteren. Oma maakt zich zorgen. Ik verlaat het dorpje met een aantal adobehuisjes. Een eind verderop een geweldige sproeiinstallatie. In Reliegos sta ik stil bij een van de ondergrondse huisjes. Een bult, een deur en een schoorsteen. Een Fransman gaat met zijn paard terug naar Frankrijk. Een klein mariabeeldje en ik ben op de plaats van bestemming. In de kerk van santa Maria steek ik een kaarsje op voor mijn jarige kleinzoon Stijn.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Mansilla de las Mulas - Leon (20 km): 6-4-2009
Gisteravond zat ik aan een computer waarvan de letters van het toetsenbord niet meer te lezen waren en heb ik het dus maar kort gehouden. Ik sprak nog met een poetsvrouw die het mariabeeld aan het afstoffen was i.v.m. de processie van a.s. woensdag ter ere van de semana sancta. Dat is hier overigens wat. Het begon al een week geleden met die optocht in Burgos.
Vanmorgen op tijd weg, het weer is wisselvalliger aan het worden. Ik verlaat via de brug over de rio Esla de stad. Na een eindeloos recht stuk kom ik een nederlands echtpaar tegen, zij kwiek, hij kapot. Zo gaat dat. Wisselend langs de weg, ook stukken die mooi zijn aangelegd. In Acahueja vind ik een fraai overdekte picknickplaats, lunch uit de zak! Voor Leon nog een flinke klim over de alto di portillo toch zo´n 900 meter hoog en daarna zie je in de verte Leon liggen met zijn kathedraal. Ik vind een leuk hotelletje in de omgeving van de kathedraal.
Na mezelf enigszins schoongeschrobd te hebben zie ik dat ik deze nacht in ieder geval tussen schone lakens slaap. Daarna ga ik nog even uitgebreid dit imposante bouwwerk (santa iglesia de Leon heet de kathedraal, ik weet niet of er een beschermheilige is) bekijken, ik hoop dat de foto´s een beetje een indruk geven. Morgen blijf ik een dag hier, er is veel te zien.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Avondoverweging:
Net terug van een goede maaltijd met paella en somillo´s (een soort koteletten). Toen ik naar het hotel terugging was het een drukte van jewelste. Overal in de straat verklede mensen die plankiers dragen met voorstellingen uit het lijden van christus ter ere van de semana sancta (heilige week, wij zeggen goede week). Het lijkt wel carnaval of een bloemencorso, iedereen wil het mooiste plankier hebben, met bloemen en andere zaken. Wedstrijd? De meeste dragers zijn gekleed in een soort pastoorskleren, sommigen lijken op de ku klux clan, maar dat zal er wel niets mee te maken hebben, verder gaat het gepaard met trompetgeschal en trommels. Nu had ik van mijn spaanse lerares al het een en ander hierover gehoord, maar het is toch iets heel aparts.
Morgen ga ik nog een aantal kerken bezoeken en een museum over de historie van deze streek. In de buurt staat nog een fraai gebouw door Gaudi ontworpen, daar moet ik nog wat foto´s van maken. De cafe´s zitten hier elke avond ook vol, de meeste spanjaarden spreken met elkaar ´s avonds af voor hun sociale contacten.
Vandaag heb ik al veel kilometers gelopen, maar niet in de richting van Santiago, dat is nog ongeveer 300 km van hier, dezelfde afstand die ik de afgelopen 14 dagen heb gelopen.
Vanmorgen eerst naar het stiltecentrum in de kathedraal.
Stilte:
stilte is een kleinood in ons jachtig leven
stilte is rust beleven.
stilte is een vogel horen fluiten, ´s ochtends in het ochtendgloren
stilte wil dus niet zeggen dat je perse niets moet horen.
stilte is innerlijk evenwicht
stilte is branden van het kaarsenlicht
als er iets is dat ik iemand en vooral mijn vrienden wil geven
dan is dat stilte in het leven.
Ik steek een kaars op speciaal voor Bernard, mijn probusmakker, die altijd zeer geinteresseerd is in mijn camino. Zonder deze tocht gemaakt te hebben begrijpt hij kennelijk, in de wijsheid van zijn ouder zijn, wat het is om een passie te volgen. Ik laat het kaarsje branden en hoop dat hij goed zal herstellen van zijn operatie. Ik steek er nog een op voor Marie-José, die ook begint te begrijpen, dat ik een passie volg, die ik maar moeilijk kan uitleggen. Als ik samen met anderen op de camino loop, leg ik hen vaak het zwijgen op, als je vraagt: Waarom? Het is niet in woorden uit te leggen, het is beleven.
Overigens een deel van de nacht wakker gelegen omdat de processie van de semana santa (ongeveer 1 km lang) met alle toeters en bellen langs mijn hotel trok, daardoor lag ik wel op de eerste rang. Fantastisch om zoiets mee te maken. Wellicht als je meer informatie wilt dat je kunt googelen op Leon-semana santa of zoiets.
Ik loop vanochtend de basiliek van San Isodoro binnen. Bij elke kerk staan bedelaars. Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet, voel me wat onhandig. Vervolgens een fraaie weg langs de rio Bernesga met een watervalletje. Daarna keer ik terug in de oude stad, je hoeft de jacobsschelpen maar te volgen. De stadsmuur is weer typisch met keien en leem opgetrokken. In een kapelletje van Maria del Camino wordt zo maar op de dag een mis opgedragen. Daarna zet ik het Gaudigebouw, dat nu een bank is, op de foto. Ik keer even naar mijn kamer terug voor een bocadillo (nog van gisteren) en een slok water, dat moet genoeg zijn voor de lunch. Vanmiddag ga ik verder kijken in deze mooie stad.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)
Mijn middagwandeling gaat eerst naar de parador (een chique hotel) San Marcos. Ervoor zit een vermoeide pelgrim (beeld), met zijn sandalen uit, dat spreekt me wel aan. Vervolgens, als ik de rivier afkijk, zie ik sneeuw op de bergen, het is nog fris (vanmorgen 6 graden, nu 16 graden). In een park kom ik een merkwaardige duiventil tegen en bij de arena (del toros) ga ik even lekker aan de koffie en een broodje. Vervolgens loop ik langs het hospitaal, waar een beeld staat van een jongen en een meisje, geschonken ter ere van de bloeddonoren. Dan kom ik Walter uit Oostenrijk tegen, hij heeft zijn vriend weer gevonden, maar die heeft kapotte voeten en is net in de kliniek verzorgd. Ze gaan vandaag noodgedwongen maar een stukje met de bus. Zo langzamerhand zal dit wel het laatste stukje zijn maar je weet het met mij nooit.
Leon, 's morgens voor vertrek naar huis: 8-4-2009
Het zit erop.
Ik loop nog even door de oude stad en zie een markt op de plaza mayor, een nisje zomaar verscholen met Maria purisima. Nog wat leuke oude huisjes bij de stadsmuur.
Het was goed. Ik voel me voldaan en ben dankbaar
-- voor het feit dat ik gezond was.
-- voor het feit dat ik de goede kant ben uitgelopen. (nou ja, voor 98 procent)
-- voor de mensen die ik heb ontmoet en die me zomaar hun vriendschap hebben gegeven.
-- voor mijn dierbaar thuisfront, die het allemaal maar moet aanzien met soms gemengde gevoelens. Zij gunnen het mij en ik hoop dat ik iets voor hen in mijzelf mee terugbreng.
-- voor het feit dat ik voldoende gbv (gezond boerenverstand) had om niet in de problemen te geraken.
-- voor het feit dat ik 15 dagen lang mijn Gods en mijn water over Gods akkers mocht laten lopen.
Al met al dat ik de essentie van het leven (nog) beter heb leren begrijpen. Sinds ik weer in de bewoonde wereld van Leon ben zie ik het weer: jachtigheid, geld, volheid, eenzaamheid, onnodigheid, afstand tussen mensen. Dat wil ik dus allemaal niet. Volgend jaar ga ik nog een lekker stukje lopen naar Santiago. Waarschijnlijk zal de aankomst daar een teleurstelling zijn. Niet omdat het dan over is, maar meer uitsluitend de aankomst. Ondanks wat sommigen beweren gaat het om de weg er naartoe. Of zoals mijn vader als sportsman zei: Het gaat niet om de overwinning naar om de strijd.
 |
 |
 |
 |
 |
(op foto's klikken voor groter formaat)