Het drietal voor de strijdVätternronde 2007
Proloog
Het is 1-10-2006, de avond na de bruiloft van Caroline (nichtje van mijn vrouw). Samen met MJ was ik uitgenodigd op haar bruiloft op 30-9-2006, een geweldig feest op slot Mauritsberg. Een beetje slaapdronken van de vorige dag waren we aangekomen in Karlsborg. Het schoot toen door mijn hoofd dat de inschrijving voor de Vatternronde 1 okt zou beginnen. Zwager Bengt wilde ook wel eens en Harrie, mijn broer had belangstelling. Ik zei tegen Bengt dat ik wel weer wilde, hij na enige aarzeling ook. Dus Harrie bellen, al wat later in de avond….. Eh, ja akkoord (niet wetend wat hem te wachten stond!) en…….
De tocht der tochten
12-6-2006 Naar Zweden met de fietsen op de auto.
!3-6-2007 Na aankomst om 16 u. in Karlsborg terug naar Jönköping om 20.30u. Harrie te halen van het vliegtuig. Hij heeft als decaan van zijn scholengemeenschap er een heavy jaar opzitten en voelt zich eigenlijk niet helemaal fit. Maar als je iets in je kop hebt zitten…. Het vliegtuig landde op tijd. Goede reis.
14-6-2007 Met zijn drieen naar Motala, ingeschreven en spulletjes voor de tocht gehaald (o.a. een registratiestrip, kunnen ze bij de 4 daagse in Nijmegen nog wat van leren.). Het is gezellig. Bengt aarzelt of hij nog een gezondheidskuur voor de tocht zal kopen, een zak met pillen en potjes die in een bepaalde volgorde tijdens de tocht moet worden ingenomen. Uiteindelijk toch maar niet. Hij denkt liever in cijfers achter de komma, hoe snel hij gaat, waar en hoelang stoppen, welk hoogteverschil etc…
Vatternronde, niet niks (300km)
15-6-2007 Met zijn allen keutelen we zo’n beetje de dag door. Met Harrie wat sightseeing in de omgeving van Karlsborg. Bezoeken het uitzichtspunt Klinten, met een fraai uitzicht op de omgeving. Ook gaan we naar Forsvik, een markant punt in het Gottakanaal dat van Goteborg naar Stockholm gaat met tientallen sluizen.
Om 19.00 u fietsen op de auto’s en naar Motala. Och, het gaat eigenlijk allemaal goed. Fraai fris weer. De weersverwachting was aanvankelijk niet zo gunstig, maar werd naarmate het gebeuren naderde in positieve zin bijgesteld.
Flessen gevuld, taktiek besproken. In ieder geval zo nodig eigen tempo fietsen en smssen om je positie door te geven. De stand op de km-teller lijkt het gemakkelijkst.
Exact om 21.26 u. van start. Een motor brengt ons door Motala om te zorgen dat we niet in een kluwen terecht komen. De mensen beuren ons met hun “HEJA” op. Kaarsjes en barbeque langs de weg.
Onze posities en wat we kunnen zijn snel duidelijk. Bengt is het snelst en Harrie het langzaamst. Ik blijf in de buurt van Harry, maar dat is lastig want je moet steeds achterom kijken en dat is gevaarlijk. Ik spreek met hem af om een gemiddelde op de teller van 18-20 km per uur te rijden. Het parcours is nog redelijk vlak en we peddelen rustig door. Toch raken we elkaar kwijt. Bengt fietst door en ik blijf een tempo van ongeveer 20 km per uur rijden.
In Hästholmen een depot (rustplaats), ik kan Harrie niet vinden. Sms krijg ik niet terug. Bengt ligt een half uur voor. Ik besluit verder te gaan. Mooi door de bossen en langs de Omberg. Om 2.10 u beginnen de vogels te fluiten, de nacht is voorbij.
In Gränna 81 km vind ik Harrie of hij mij terug. Fietst rustig, gaat wel, voelt zich niet helemaal goed. We besluiten om samen naar de warme hap in Jöngkoping te rijden. We raken elkaar zo nu en dan kwijt maar zitten toch samen in Jöngkoping aan de puree met worst. Bengt is inmiddels tientallen kilometers verder. Harrie ziet er wat zielig uit. Geen slaap, moe, geen eetlust, stress aan het eind van het schooljaar. Heel ongewoon eet hij zijn prak niet op, en vergeet later om voldoende van zijn geliefde bananen mee te nemen. We bespreken taktiek: Samen rijden geeft spanning. Hij wil harder voor mij maar kan niet; bovendien kan ik mijn tempo niet rijden. En… het is niet zeker of hij doorrijdt. We gaan eigen tempo rijden en niet samen vertrekken.
We gaan de berg op naar Fagerhult 140 km. Valt mee, ik heb de vorige keer hier meer moeite gehad, ik had toen ook teveel gegeten, zeker doen de trainingskilometers van Frnkrijk me nu goed.. Je leert als je het parkoers beter kent. In Fagerhult ga ik eens uitgebreid zitten….. aan de sigaar… en wie zie ik na een tijdje.. Harrie, heeft niet veel praats maar blijft overeind. Peptalk. Ik besluit langzaam te rijden en zo nu en dan een kwartier langs de weg te gaan zitten, zien of hij eraan komt, zonodig peptalk en verder praten.
Het is inmiddels dag geworden voor de gewone burger. Caroline en het verdere thuisfront kunnen de coördinatie op zich nemen. Harrie zie ik niet meer. Opgegeven? Anders?Een ambulance rijdt af en aan. Ik word wat zenuwachtig. Geen sms. In Hjo 181 km nuttig ik twee bakken lekkere warme lassagna.
In Karlsborg 210 km krijg ik een sms van Caroline dat Harrie nog en route is. Hij ligt ongeveer een uur achter. Dan denk ik dat het wel zal lukken. Hij is natuurlijk duursport en verdeling van krachten gewend, en is een grote jongen die wel tegen wat tegenslag kan. Na Karlsborg peptalk voor mezelf van MJ, Monique en Caroline op onze inmiddels vaste “koffieplaats”.
Ik sla het depot in Boviken over en ga meteen naar de Hammarsundbrug 260 km. We hebben de laatste 150 km de wind op kop en dat is lastig. Via sms blijf ik op de hoogte van de positie van Harry. Hij raakt iets verder achter op mij maar blijft in de strijd.
Bengt is al om half twee binnen.
Na Hammarsund is het nog 40 km maar die duren langer vanwege de tegenwind. Toch is het een fraai stuk door de bossen en door bergen en dalen.
In Medevi neem ik een broodje honing om wat extra calorien tot me te nemen, wel erg zoet.
Harry wordt onderweg door de dames van bananen voorzien. Hij weet er zelf ook nog wat van fietsende dames los te krijgen.
Ik ben ongeveer half zeven in Motala. Het is inmiddels aardig koud geworden, het lijkt wel herfst. Harry doet er volgens de computeranalyses nog 2 uur over en dat blijkt ook uit te komen. Om ongeveer half negen door de finish. Moe en voldaan. En toch hebben we genoten, hoe dat nu kan begrijp je alleen als je zelf hebt meegereden. Het blijft dus ons geheim.
In onze nabespreking hebben we het idee dat we verstandig gereden hebben. Wellicht toch weer zin in een volgende keer?.... En zo begint wellicht een nieuwe verslaving!
(Om de resultaten van ons drieen te zien moet je op de website die onder ruggelinks staat, onder het menu resultat een van onze nrs intoetsen: Bengt 2582, Harrie 2583, zelf 2584).
Het drietal voor de strijd
Voor de start
Voor de start in Motala
In Jongkoping bijna van de wereld, maar met banaan!
Onderweg
Harrie toch gehaald! Klasse.