Levensverhaal van A.Th van de Logt,
geb. 25juni 1941
1
1940-1947
Ik werd geboren op 25 juni 1941 in een klein huisje ( ooit een vakantiehuisje) met rieten dak “Ruigenhoek” zonder cv (kolenkachel op hout) en zonder douche aan de Oranjelaan C237-5 (later Prins Bernhardlaan 7) in het hanzestadje Hattem aan de IJssel) 's nachts om 12.30. (info Ma)
Mijn moeder kwam uit Bentveld (bij Zandvoort) en was apothekersassistente geweest en heette Alice De Graaff. Mijn vader heette Frans van de Logt en had het laatst gewoond in Haarlem, Prof van de Waalstraat 49. Hij was tennisleraar en in Hattem gestart als vertegenwoordiger van de Batco (britisch american tabacco company). Zij trouwden op 12 september 1940 op het stadhuis van Hattem. Ma was van huis uit Nederlands Hervormd en werd op 21 okt 42 katholiek gedoopt door een Dominicaan, “Pater Pouwels” van het klooster in Zwolle.
2
Tijdens mijn eerste zes jaren in het begin van de tweede wereldoorlog speelde ik met mijn zus Ineke, geboren 17-3—1943, broer Frans, geb 25-5-1944 en broer Harry geb 4 augustus 1946, rond het huis en met vrienden die gemiddeld 5 jaar ouder waren dan ik. (w.o. kattekwaad, bijv witte konijnen beschilderen bij NSB-ers, spijkers slaan in
de banden van duitse auto”s die op de bosweg stonden(legerauto's), in bomen
klimmen om de postbode te bekogelen met eikels en beukenoten etc. Verder
speelde ik veel met Dicky toy auto's en vliegtuigjes, terwijl er bommenwerpers
boven mijn hoofd naar het “oosten”vlogen.
Intussen zwierf ik alleen in het bos; als mijn Pa riep “Tonyy, riep ik terug Papieie
en zo vond hij mij terug.Kennelijk had ik als oudste uit een druk gezin de
behoefte om met mijn kruiwagen met mijn pop “Jetje”wat weg te wandelen.
Eenmaal ging ik met mijn oma van de Logt naar een stoomtrein kijken bij ons in de buurt. Augustus 1941 kwamen mijn opa en oma van de Logt bij ons op bezoek. Dat was de enige keer want zij zijn tijdens der tweede wereldoorlog (40-45) in Haarlem of Overveen (aldaarbegraven) overleden.
1948 kwam een broer van Pa, ome Nol, (Arnold) voor het eerst, die 13 jaar in Nederlands Indie in het leger had gediend. Vaders broer (Mart of Martien) met echtgenote Mies (kind Maarten en Antoon) was 40-45 vaak bij ons te logeren.
Omdat de meeste mensen in Hattem protestant christelijk waren, ging ik niet naar de christelijke of openbare school, maar naar de Rooms Katholieke school in Hattemerbroek. Een dorpje op 7 km van Hattem, dus met de bus over de IJsseldijk. Op de lagere school werd ik vaak geplaagd door de “boeren jongens”omdat ik beter dan zij kon studeren en mijn vader was bevriend met het hoofd van de school. Omdat ik goed kon leren was ik vaak (in schooltijd) misdienaar bij MISSEN/DIENSTEN in de Rooms Katholieke kerk tegenover de school, aan de overkant van de weg.
In sept1953 ging ik naar het gymnasium Celeanum In Zwolle aan de Veerallee.
Familiegeschiedenis.
Tijdens de oorlog (40-45) kwam de enige broer van mijn moeder, Frans de
Graaff om bij een aanval van de Japanners op een schip in Indonesië. Een broer van Pa
Harry (in verzet) werd gefusilleerd.
De ouders van Pa kwamen te overlijden in Haarlem, (Overveen begraven) aan
ziektes. De ouders van Ma: oma de Graaff overleed in 1949 aan kanker, opa de Graaff overleed na een operatie in Haarlem.
3
Verder herinneringen aan oorlogstijd en vlak daarna:
Ik herinner me nog de bevrijding in mei 1945 . We zaten met zijn allen te lunchen om ongeveer 12 uur en renden naar buiten, toen wij tanks hoorden die over de veldweg denderden. Canadezen met heerlijkecrackers in blik.
In de tijd van de bezetting een soldaat met helm voor het raam, die sommeerde dat het licht uit moest.
In 45 kreeg ik difterie en lag ik een week in een houten barak bij een ziekenhuis in Zwolle., na een aantal jaren met veel oorontstekingen.
Als hobby had ik sierduiven. Wij hadden een hond (duitse herder) die Pax heette en de katten wegjoeg bij mijn duivenhok, aardig was voor ons en niet voor de thuisbezorgers en postbodes.
Wij gingen vaak naar Gendt,( Bets en Gien ) die een aardige huishoudsster hadden, Thea geheten.
1947-1952
Lagere school in Hattemerbroek. Een school met 2 lokalen en 2 onderwijzers. Zoals boven vermeld kon ik goed leren.
Er waren wat schoolactiviteiten w.o. schaatswedstrijden op de uiterwaarden
van de IJssel bij de Ijsselbrug. 's Winters moest ik, moesten wij naar huis lopen
oa over bevroren sloten en kwam mijn vader mij ophalen bij de familie
Strateman die aan de rand van Hattem woonde.
4
Behalve de pesterijen door de klasgenoten was het een rustige tijd met Eerste
Communie in ht kerkje van Hattemerbroek, en bezoek aan de H.Mis op zondagmorgen, de balkebrij 's zondags en de wandelingen in de bosrijke omgeving.
Aan het eind van de lagere school tijd was in 1953 de watersnoodramp in Zeeland
die behoorlijk invloed had op mijn bestaan.Ik vond het beangstigend dat telkens
een nieuw gebied onder liep en ik was bang dat het water ook bij ons zou komen.
1953-1960
Middelbare school Gymnasium Celeanum in Zwolle.
23 januari 1954 kreeg mijn vader een ernstig auto ongeluk op de Zuiderzeestraatweg. Met Ma bezocht ik vaak het Piusziekenhuis. In Harderwijk, later ziekenhuis in Arnhem.
's Zomers logeerden wij ( de vier kids) bij Gien (zus Pa) en Bets, haar vriendin in Gendt. 's Winters amuseerden we ons met de slee in Hattem.
's Zomers waren we veel in Gendt oa Kersenfeest. In1956 gingen we voor het eerst kamperen in Duitsland met Volkswagen en tent ( zes personen dus). Herhalen daarna in '57,'58'59 en daarna in 1960 en 1961 naar Parijs.
Op het gymnasium zat ik met veel kinderen van specialisten van de twee ziekenhuizen in Zwolle ( die altijd verweg op vakantie gingen en naar wintersport, “een andere wereld”). Ik hockeyde bij de Hattemer Mixed Hockeyclub, redacteur
van het blad “Hockey Stokki, had eerst pianoles en dansles (van Wieringen). Ik
haalde bronsexamen. Dhr Hans de Haas was biologieleraar en organiseerde
Volksdansavond, en zomerkampen, eenmal per jaar op een van de Wadden-
eilanden
(als wij weg waren verlengde hij het verblijf daar voor amsterdamse kinderen die
anders niet op vakantie konden). Eenmaal per jaar was er nog een schoolkamp
bijv in Drente. Alles bij elkaar een gezellige en spannende tijd.
In 1959 wisselde ik van school en deed eindexamen op het Katholiek Thomas a
Kempislyceum.
Van 5 gymnasium ging ik naar 5 HBS, B., zie concept eigen foto album 1953-1959
18 juni 1960 deed ik eindexamen aan het Thomas a Kempislyceum in Zwolle.
.
1960-1968
Ik kreeg van thuis een bromfiets om de afstand te overbruggen van Gendt naar
Nijmegen., van 1960 tot 1962, die nog al een stuk was en dan vaak bij de
fietsenmaker in Gendt. Ik woonde bij mijn tantes.
1960 Introductieweek ( in het Corps). In 1960 inauguratie Societeit Roland na bewogen groentijd en lid van Medische Faculteits Vereniging.
1961: kamperen met Pa en Ma in Luxemburg en Parijs
5
16-20 mei 1961 Lustrumfeest van de M.F.V. Met een vriendin van mijn zus, die ik nu nog ken.
In juli van dat jaar 4daagsefeest ( 55 km) blijven lopen.
Zomer 1962 2 maart in militaire dienst te Ossendrecht (soldaat – corporaal) Mijn zus Ineke ontmoet haar partner Paul.
1963 17/18 jan: Pax Christi Tocht Amsterdam
1963 en 1964 : Carnaval Sittard met vriend Michael.
1963 zeilweek (Sneekweek) met familie Povel en Michael.
1964 K II uitslag medicijnen aan Radboud.
1964 17/18 oktober Stafweekend Don Bosco in Malden, winter daarna sneeuw in
Hattem (kerstvakantie)
1962-1967 had al de studentenkamer in de Hertstraat 66 in Nijmegen
1964 25/26 augustus met Don Bosco naar Scheveningen waar ik mijn eerste partner, later echtgenote ontmoette, Marie Louise Groen die op de Annastraat woonde.
1965 22 mei Dispuutfeest Oase (van Roland) op de Sterreberg te Berg en Dal met een vriendin die ik leerde kennen tijdens Sneekweek.
1964/1965 Mijn zus Ineke start verpleegopleiding aan de Radboud.
April 1965 in Hattem 25 jarig huwelijksjublileum
2-13 juli 1965 deed ik mee (als vrijwilliger) met het Vierde Prinsenkind kamp in Hattem met jeugd met beperking (Posbank).
26 december 1965: verloving Paul en Ineke
15 juni: eerste kampeer vakantie met Marie Louise op Texel.
1965: vakantie met mijn familie, Pa en Ma en Ineke en Paul in Oostenrijk
1966: 3 oktober uitslag DII geneeskunde en 30 okt verloving met beide families op St. Annastraat 105A,
1967: 4 mei, Hemelvaart/ Keukenhof. In de zomer met hele familie zomervervakantie in Oostenrijk
-1967 najaar voorbereiding huwelijk (13/10 vrijdag), dan met beide families huis opknappen en inrichten op Hazenkampseweg 261.
1967: 13-10-1967 getrouwd in Nijmegen, St. Jozefkerk aan Keizer Karelplein, receptie op St. Annastraat 163A, daarna huwelijksreis naar Parijs en Noord Frankrijk, (Reims).
1968: 27-4 – 4 mei: co-schap KNO Den Haag, verblijf in vakantiehuis in Duinrell.
1968 11 juni: huwelijk Ineke en Paul in Hattem.
6
25 okt 1968: artsexamen gehaald aan de Radboud.
Geslaagd na artsexamen
4 april 1969: geboorte eerste kind Ineke (Rob) in Eindhoven.
13 jan 1969: Marie Louise neemt afscheid werkkring, maatschappelijk werk bij bureau Hazekamp.
5 juli 1969: Broer Frans getrouwd met Marie Jose in Noorbeek Ik was militair
Amersfoort , eerste luitenant.
okt 1968-feb 1970 Militaire Dienst
/maart 1970 huisarts Doesburg
7
Doesburg
1970 was een heel druk jaar voor me. Ik had een advertentie gezien van een huisartsenpraktijk en ik meende dat dat in Nijmegen was. Het bleek echter in Doesburg te zijn. De huisarts , van de Velden,was aan het promoveren en had minder tijd voor de praktijk
Ondanks dat het tegen viel dat het niet in Nijmegen was, ben ik daar toch als assistent begonnen en Marie-Louise en ik zijn verhuisd naar Doesburg.
In maart werd ik lid van het Nijmeense Huisartseninstituut.
Gebouw van de huisartsenpraktijk
8
Op 1 juli werd Frank geboren.
Op 12 september vierden mijn ouders hun 25jarig huwelijksfeest.
Enkele dagen later, op 16 september koos Ineke voor zelfdoding. Ik ben met mijn zwager Paul naar haar toe geweest in het mortuarium Dat zal ik nooit vergeten. Ze werd begraven op 19 september. Het was heel druk in de kerk.
De verloving van mijn jongste broer Harry met Mieke was al aangekondigd voor 26 september en dat hebben we toch in goed overleg met mijn ouders laten doorgaan.
Het zoontje van Ineke en Paul, Rob was anderhalf en hij is bij ons komen wonen. Zijn zusje Marjolein ging naar mijn broer Frans, in Wezep.
We hadden dus een baby en een peuter in huis en begonnen in een huisartsenpraktijk.
Marie-Louise is kort assistente geweest in de praktijk,later kwam zuster Beekman, een gepensioneerde wijkverpleegster en daarna kwam een echte doktersassistente, een meisje uit de streek dat, zoals in het sollicitatiegesprek bleek, uit een gezin van 18 kinderen kwam, waarvan 2 tweelingen. Zij is gebleven tot 1982.
In 1971 vroeg de huisarts van wie ik de assistent was, of ik de praktijk wilde overnemen.
Het was natuurlijk een beslissing met veel gevolgen, ook financieel. Marie Louise vroeg zich af of ik het aan zou kunnen. We hebben toch de beslissing genomen om het te doen.
Het was een plattelands praktijk, met 3300 patienten. Het hele scala van huisartsenzorg kwam daar, ik heb meer dan 100 bevallingen gedaan en omdat er toen nog geen Riagg was, ook veel hulp bij psychische problemen.
Het werken met patienten vond ik fijn. Er waren echter veel strubbelingen met andere huisartsen.
Een van hen, Besselink had als huisarts in opleiding ook bij van de Velden gewerkt en meende dat hij de particuliere patienten kon overnemen. Dat gaf fricties, ook met zijn vrouw. De weekend dienst begon om 10 uur en daar hield ik me aan, terwijl zij wilde dat ik daar soepeler mee omging en soms langer bleef waarnemen. Er is zelfs een agoog van het huisartseninstituut bij geweest om problemen uit te praten, maar dat heeft niet geholpen. Dat had ook te maken met een huisarts die zich vrij vestigde en ging werken vanuit een garagebox.
Ik had zelf nog het plan om te promoveren op niet verklaarbare klachten in de huisartsenpraktijk, maar het is er niet van gekomen.
In maart 1972 is Marian geboren en op 3 april 1973 de tweeling Paul en Mark. Ik was in de vrije weekenden druk met het brengen en halen van de kinderen naar clubjes van sport en muziek.
9
Mijn zwager Paul kreeg een nieuwe relatie en Rob en Marjolein gingen weer bij hem wonen. Wij hadden ons gehecht aan Rob dus dat was niet makkelijk.
Er vestigde zich een nieuwe huisarts in de stad die de vervelende gewoonte had om recepten van collega's in de prullenbak te gooien.
Ik was in Doesburg lid van de societeit en was actief in een sociaal cafe, met huisartsen, wijkverpleging en maatschappelijk werkers.
De frustraties door de problemen met collega's en de vestigingsproblemen maakten dat ik stopte als huisarts, in 1982.
10
Bij afscheid huisartsenpraktijk
Overstap naar psychiater
Ik ben aan de opleidng voor psychiater begonnen in Ermelo, bij dr. Boerma . Na twee basisjaren heb ik in Doetichem de opleiding voor de sociale psychiatrie gevolgd en afgerond.
11
Het afscheid in Ermelo was mooi, de maatschappelijk werker had zelfs mijn ouders opgehaald om er bij te zijn. Ik heb daar goede herinneringen aan.
Ik bleef na de afronding van mijn studie nog een tijd in Doetichem werken in de ambulante geestelijke gezondheidszorg.
In 1987 heb ik een baan in Nijmegen gekregen bij zowel de kinder en jeugdpsychiatrie als de volwassenzorg.
12
In 1988 zijn we verhuisd naar Nijmegen, naar de Annastraat. Het ging toen al niet goed tussen Marie Louise en mij en ik ben in 1989 alleen gaan wonen op de Wedren.
De spanningen in hun huwelijk liepen samen met spanningen op het werk. In 1989
was er een reorganisatie van de ggz en het bestuur wilde dat ik richting gaf aan de teams, vanuit mijn ervaring als zowel huisarts als psychiater. In de teams bleek er
echter grote weerstand te zijn tegen de veranderingen en ik kon daardoor niet
werken. Ik ben toen een paar maanden overspannen geweest en daarna ben ik in
1992 weer terug gegaan naar mijn oude werk. Ik vond de inhoud van de contacten
met patienten erg fijn, ook in de groepen die ik leidde, van volwassenen en een keer
van ouderen. Ik heb dat altijd met veel plezier gedaan. Ik functioneerde in drie
teams en dat was een leuke tijd, met veel uitstapjes en gezelligheid onder elkaar.
Vierdaagse 1997
14
vakantie 93 in de Dauphiné
15
Ik ben in nov 2005 met pensioen gegaan. Omdat ik nog veel vrije dagen had hoefde ik niet door te gaan tot de officiele datum van 1 juli2006. Het was een mooi afscheid.
Ik had zelf georganiseerd dat er twee verhalen verteld werden, een door een huisarts en het andere door een psychiater. Ik heb zelf ook een woordje gedaan.
16
Ik ben daarna nog wel een tijd beschikbaar gebleven voor de mensen van de Hulzen.
Met vriend en collega Paul Hodiamont
Na de verhuizing was Frank al uit huis, naar de Middelbarer Hotelschool in Wageningen. De andere drie bleven bij Marie Louise wonen. Marian volgde de IVO Mavo. De tweeling zat op de middelbare school, Havo, maar hebben een ander spoor gevolgd, via volwassen onderwijs.
In die periode heeft Mark mij bij een boswandeling verteld dat hij homo is.
Opleidingen.
Bij het NHI hadden we vaak refereeravonden bij prof Huygen, hoogleraar huisartsgeneeskunde, bij hem thuis in Lent.
In de periode rond de scheiding met Marie-Louise was ik wat depressief en ben ik Gestalttherapie gaan doen bij ene Wendela.
Ik heb verder groepstherapie (leertherapie) geleerd van Salome Finkelstein. ( zij leek soms te slapen tijdens de bijeenkomsten, maar kwam op de juiste momenten met heel heldere interventies.)
Individuele psychotherapie leerde ik bij dr. Ligtenberg in Ermelo.
De agoge Dineke van der Laan gaf inzichtgevende therapie.
Ik heb steeds als ik dat nodig had iets aan gepakt, maar de resultaten kwamen niet altijd overeen met de inspanningen. Het lukte niet altijd de situatie te verbeteren, zoals in de relatie met Marie-Louise, en dat was dan frusterend.
17
Anke
In 1992 had ik een relatie gekregen met Anke. Ik heb haar leren kennen bij de promotie van haar broer en ik kwam haar in de kerk tegen. We zijn in 1994 getrouwd. De eerste jaren waren prima. De komst van onze dochters liet wat op zich wachten , maar ik was heel blij dat Susanne in 1999 geboren werd en in 2000 Yvonne. Anke heeft zich na de geboorte van de meisjes vooral met hen bezig gehouden. Haar gezondheid was kwetsbaar waardoor ze niet meer kon werken.
18
De meiden hebben veel contact met elkaar. Susanne studeerde science en nu business data controle in Nijmegen en Yvonne is derdejaars bouwkunde in Eindhoven.
Doordat ik intussen met pensioen was, kon ik meer met hen optrekken dan ik kon met de andere vier toen die jong waren. Ik had het toen heel druk.
In 2008 is de vader van Anke overleden, ik denk dat dat invloed op haar heeft gehad.
Marie-Louise is in januari 2012 overleden nadat ze ziek thuis gekomen was van een reis naar Namibie waar ze ontwikkelingswerk deed. Anke verbood me om naar de begrafenis te gaan. Ik heb doorgezet dat ik wel naar de kerk zou gaan maar niet naar de receptie na afloop. Als argument dat ze daarmee instemde zei ze dat ik dan de kinderen kon ondersteunen. Toen de kerkdienst uitliep, en ik dus laat thuis kwam, was zij heel boos omdat ze meende dat ik toch naar de receptie was gegaan.
19
Op 16 dec 2016 zijn Anke en ik gescheiden. In ons convenant stond dat de meisjes de ene week bij haar zouden zijn en de andere week bij mij. Dat kon Yvonne niet volhouden. Het officiele adres van Yvonne is nu bij Anke als ze niet in Eindhoven is.
Anke wil geen contact met mij. Volgens mij is de aanleiding hiervoor geweest dat ik haar een bos bloemen stuurde op de dag dat wij elkaar 25 jaar geleden leerden kennen, met op het kaartje de tekst: Bedankt voor de leuke tijd die we gehad hebben. Waarschijnlijk heeft ze dat niet goed opgepakt.
In 2002 kreeg Marian een zoon Daan, die een beperkt IQ heeft en autisme. Er zijn de nodige conflicten geweest waardoor Daan nu bij zijn vader en diens nieuwe relatie woont. Marian heeft niet veel contact met hem.
Frank heeft een dochter. Paul is in sept 2021 naar Brazilie verhuisd, met zijn partner en twee dochters. Mark is homo, woont samen en hij zijn partner zijn met een lesbisch stel ouders van een zoon en dochter.
De vier kinderen uit mijn eerste relatie en de twee meiden uit de tweede kunnen het goed samen vinden. Ik heb meer tijd met de twee jongsten kunnen door brengen maar dat geeft geen problemen.
Carnaval
20
Toen ik vorig jaar 80 werd heb ik een feest gegeven in Beuningen en dat was heel gezellig. Ook de kinderen van Ineke had ik uitgenodigd.
21
Betekenis
Ik heb gemerkt dat in mijn leven bij iedere overgang iets wezenlijks gebeurt.
Ik vraag me wel eens af welke betekenis het heeft dat ik het volgehouden heb. Ik ben opgegroeid in een familie van sport en militairen. Het katholieke geloof was aanwezig in “er altijd voor een ander moeten zijn, en eigen emoties inhouden.” Mijn vader schreef zich bijv voor het 40-uren gebed in op tijden dat niemand anders dat deed, bijv om 4 uur 's nachts en ik moest dan mee.
Ik ben af en toe te streng geweest voor mezelf. Ik heb me te verantwoordelijke gevoeld in allerlei clubs en werkzaamheden. Vaak handelde ik vanuit ratio en niet vanuit mijn gevoel.
Dat is aan het veranderen, en natuurlijk heb ik ook allerlei cursussen in de opleidingen veel geleerd..Ik ben nu wel eens bezig met de vraag: “welke rol heb ik gehad in het leven?”
In de corona tijd heb ik het te lang laten gebeuren dat ik me eenzaam voelde, maar geen beroep op mijn kinderen deed omdat ik niet wilde inbreken in hun leven.
In sept 2021 was er een groot feest toen Paul naar Brazilië vertrok en daarna heb ik hen erg gemist. In november 2021 ging ik onderuit, heb bij de overburen hulp gevraagd en op mijn verzoek hebben ze Marian gebeld. Ik krijg nu veel steun van haar en de anderen. Met Marian ben ik aan het terug kijken hoe zij haar leven ervaren heeft. Mijn kinderen leven erg met me mee.
Ik voel het echt als een nieuwe fase: Ik verander van rol: van dokter en psychiater naar een “hulpbehoevende” 80jarige. Daarvoor moest ik mijn trots overstijgen en dat heb ik gedaan.
Gelukkig kom ik nu meer in balans. Ik tennis weer, zwem en ga naar de sauna. Ik heb me gemeld bij Bindkracht 10 en bij Sterker en aangegrepen wat mij geboden werd. Zo ga ik nu iedere woensdag naar de Maranatakerk voor de ontmoetingsmiddag en de gezelligheid. Ik heb “nee”gezegd op de vraag of ik in het bestuur wilde komen. Dat voelde goed. Ik ben met Anneke van het Coil (Sterker) met mijn levensverhaal bezig. Ik wandel iedere week met mijn vriend Paul in de Goffert.
Zo is mijn leven nu meer in balans gekomen. De ontmoeting met een partner staat nog op mijn verlanglijstje.
Wat mijn lichamelijke gezondheid betreft: in juli 2016 kreeg ik een halve prothese aan mijn knie. Vanaf 2017/2018 kreeg ik steeds meer last van mijn rug eind van de nacht. Huisarts en orthopeed deden onderzoek en behandeling, maar tot nu toe zonder resultaat. Dat betekent elke nacht en morgen pijn en stijfheid bij het lopen, hetgeen een behoorlijke wissel trekt op mijn welzijn. Behandeling met fysiotherapie en medicatie z.n. wordt voortgezet.
22
Nawoord.
De tekst van dit verhaal is een weerslag van 7 ontmoetingen die Ton en ik gehad hebben waarin we gesproken hebben over zijn leven. In het begin kozen we voor de werkwijze dat Ton zelf de tekst op papier zette, later heb ik hetgene we bespraken opgeschreven. Dat verklaart de verschillende stijlen in dit verslag.
Ton heeft tig fotoalbums doorgenomen en een aantal foto”s uitgezocht die iets van zijn levenverhaal illustreren.
Ik heb het fijne ontmoetingen gevonden. Misschien komt er nog een vervolg als Ton zou besluiten om nog meer verhalen uit zijn veel bewogen leven op papier te willen zetten. Ik zou daar graag aan willen meewerken.
Het resultaat van onze samenwerking is dit verslag geworden.
Nijmegen 21 mei 2022
Anneke Sprengers