Wanneer we het boek van Dick Swaab lezen: "Wij zijn ons brein", heb je het idee dat al onze gevoelens en emoties in ons hoofd zitten of ervandaan komen .Dat lijkt niet de hele waarheid te zijn. We zijn er al eeuwen van doordrongen dat emoties en gevoelens ook in onze buik ontstaan of aanwezig zijn. We spreken bv.. over vlinders in de buik als we verliefd zijn. We spreken soms van een bepaald "onderbuiksgevoel", wanneer we iets niet direct duidelijk kunnen maken. Vanuit de hersenen lopen vele miljoenen zenuwvezels naar onze darmen. Zenuwvezels die grotendeels communiceren via dezelfde neurotransmitters als in de hersenen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we emoties via de darmen kunnen uiten, of zoals je wilt naar buiten kunnen komen: "We hebben ergens de buik vol van", " Iets valt niet te verteren". Ook gaan er zenuwvezels van de darmen naar het hoofd, en vindt er beïnvloeding plaats van de darmen naar het brein: "We zijn het strontziek" , "Je bent een schijtert". Hoe dan ook, er is een wederzijdse beïnvloeding tussen het brein en darmen. De bacteriën in de darm schijnen een belangrijke rol te spelen. Je zult het niet geloven maar er wordt nu op wetenschappelijk nivo geëxperimenteerd met poeptherapie. De gedachte is dat de darmflora en inhoud er bv.. bij depressieve mensen anders uitzien als bij vrolijke mensen. Dit geldt ook voor dikke en dunne mensen. Als depressieve mens zou je wellicht je voordeel kunnen doen met poep van een vrolijk iemand .Men is hier al echt mee aan het experimenteren in de psychiatrie!
Wellicht gaan we over enige jaren toch naar het broodje
poep waar we het al jaren over hebben.
Aangezien ik zelf wel een vrolijke inborst heb en niet al te dik ben, geloof ik
dat ik maar poep ga sparen, want dat kan wel veel waard worden. Bovendien is het
geld dat binnenkomt wel een plezierige aanvulling op mijn afkalvende
pensioen.
Wat denkt God over bureaucratie?
Ga ervoor zitten. Klik op de volgende link: De ark van Noë. Daarna wordt veel duidelijk en geloof ik weer een beetje in Hem.
Zelfdiscriminatie door vrouwen
Dat er de laatste jaren feminisering in de geneeskundige beroepen plaats vindt is bekend. Bijzonder is dat vrouwen zich daar zelf zorgen over gaan maken. Hoogleraar Gerda Croiset is er mee begonnen in haar oratie, later nog eens versterkt door KNMG opleidingsadviseur Marlies de Rond. Zij koppelen feminisering aan wat heet: verlies van aanzien van het vak: Queen bee syndroom? (Hooggeplaatste vrouwen oordelen harder over ondergeschikten als mannen in dezelfde setting). Dat jongens van nature intelligenter zijn dan meisjes (hetgeen wel eens gesteld wordt en door bovengenoemde dames een beetje aangenomen) wordt gelogenstraft door het feit dat de dames vaak de betere studenten zijn. Toch wordt er een pleidooi gehouden dat jongens beter de technische vakken binnen de geneeskunde voor hun rekening kunnen nemen.
Positieve discriminatie naar sekse met betrekking tot een vak waar niet echte lichamelijke kracht een rol speelt, heeft nog nooit iets positiefs opgeleverd. Wel kan ik me voorstellen dat het plezieriger is om bv.. in een groep, gemengd te werken. Zelf merk ik de positieve kracht van problemen bepreken met een gezelschap bestaande zowel uit mannen als vrouwen. Dit stoelt op het feit dat mannen en vrouwen anders tegen dingen aankijken en dat geeft een extra dimensie aan oplossingen. Zelf zou ik dus tegen discriminatie in de huidige tijd zijn van vrouwen, die geneeskunde willen gaan studeren. Als er te weinig heren zijn die deze studie willen gaan volgen, is de betere weg om deze voor hen aantrekkelijker te maken.
Als we naar voornoemde zin kijken zal iedereen zeggen: Nee!!! Toch groeit het aantal kinderen dat ritalin of een ander derivaat van amfetamine slikt gestaag. Langzamerhand is duidelijk geworden dat de oorzaak van ADHD of varianten daarvan in de hersenen in aanleg aanwezig zijn. Wanneer een kind daaraan lijdt dient dit uiteraard behandeld te worden. Maar de maatschappij is een beetje doorgeslagen. Volgens hoogleraar de Winter wordt er te vaak zonder deugdelijke diagnostiek in de medische sector gegrepen naar medicatie. Er moet ook ergens wel een fout in het circuit zitten, omdat de laatste jaren het medicatiegebruik aanzienlijk is toegenomen, zonder dat de frequentie van de aandoening is toegenomen. Vaak ook wordt de medicatie gebruikt als uitweg uit een pedagogisch conflict .Ouders gaan gemakkelijker als vroeger in de fout. Zij hebben maar twee of drie kinderen die helemaal aan hun verwachtingen moeten voldoen, hetgeen uiteraard de nodige stress oplevert. Ritalin wordt dan vaak verkozen boven een meer natuurlijke en tijdskonsumerende oplossing voor gedragsproblemen. Bovendien krijgt een kind dat een etiketje heeft gekregen een rugzakje met geld dat dan op school weer aan extra personeel kan worden besteedt. Dit alles leidt heel gemakkelijk naar het medicaliseren.
Zelf zou ik willen pleiten voor zorgvuldige diagnostiek, en zo nodig medicatie. Geen of onvoldoende diagnostiek betekent ook geen medicatie. De diagnostiek moet m.i. wel geprotocolleerd worden. Wat we moeten willen is dat als het nodig is iemand medicatie krijgt, indien niet het kind daartegen beschermen.
We schrijven begin 2013. Na de kerst en oud/nieuw staan de
tijdschriften weer vol met adviezen over voeding en diëten.
Een voedsepidemioloog schrijft, dat het een rijke bron is voor slechte
wetenschap. Het gaat over allerlei voedingswaren, velerlei ziekten en vele
soorten bevolkingen. Toevalsbevindingen en valse associaties zijn eindeloos.
Samen met de financiële belangen van de
voedselindustrie blijft er veel onzin en vele leugens over.
Aangezien eten een constante is in elk menselijk leven, kan voedsel gemakkelijk
de schuld gegeven worden van problemen. We hebben er een soort taboe op gelegd. Gezondheidsdiëten zijn een soort moderne
versie van dit taboe. Als ze niet gevaarlijk zijn is dat mooi meegenomen, dat ze
voor een langer leven zorgen is niet zo waarschijnlijk.
Wat we als belangrijk fenomeen zien bij ouderen die lang leven, is dat ze
genieten van het leven. Ze zijn vaak bovengemiddeld opgeleid, sociaal en
optimistisch. Vaak eten ze helemaal niet zo gezond. Je kunt jezelf zeker ziek
eten maar het is de vraag of je jezelf ook gezond kunt eten.
Het devies is dan ook: Eet gevarieerd en wordt geen dikzak. Dit simpele en
werkbare advies helpt gegarandeerd en krijgt u van mij gratis. Als u van plan
was om een boek hierover te kopen of een duur dieet te volgen dan graag de helft
van de investering overmaken op mijn rekening. Ik ga dan dingen doen waar ik van
geniet en hoop zo een dagje ouder te worden.
Over opvoeden en leren is natuurlijk al veel
geschreven, maar nu trof me toch iets bijzonders in een boekje dat gaat over
relaties. Het boekje is geschreven door Gordon Livingstone, een psychiater die
gepokt een gemazeld is in het Amerikaanse leger.
Hij beschrijft hoe we ons best doen om onze kinderen informatie bij te brengen
waaraan ze wat hebben in hun verdere leven. We kiezen in het conventionele vlak
voor wiskunde, geschiedenis, schrijven etc. Er wordt eigenlijk niets in het
bijzonder geleerd over menselijk gedrag en persoonlijkheidskenmerken, zaken die
bijzonder bijdragen aan levensgeluk. Omdat een discussie over normen en waarden
hierbij hoort, en eigenlijk deel zou moeten uitmaken van het opvoedingsproces, is
men huiverig hier op in te gaan. Er zijn aanwijzingen dat jongeren niet goed
zijn voorbereid op het hebben van een langdurige relatie en een bevredigend
leven. (tienerzwangerschappen, drankmisbruik, echtscheidingen). Waarom zou je
tieners niet bijbrengen welke eigenschappen in een relatie belangrijk zijn en
waar ze wel en niet naar moeten kijken? Veelal leren ze dat van hun
leeftijdsgenoten en gaan er veel fouten mee maken. We moeten hen echter leren
wat deugden zijn als tolerantie en vriendelijkheid en hoe die in te bedden in
een evt. relatie. Het adagium is om bepaalde karaktertrekken te leren
herkennen. Jonge mensen krijgen meestal maar weinig impulsen wat dit betreft bij
hun opvoeding en dat zou volgens de schrijver anders moeten. In zijn ervaring
als relatietherapeut meent hij dat er wat dat betreft veel behoefte bestaat bij
jonge nmensen, en ik ben het van harte met hem eens dat dit in het
schoolcurriculum zou moeten worden opgenomen.