De oudere dokter en de geneeskunde

Ik ben weer eens naar de alma mater geweest, in mijn geval de Radbouduniversiteit in Nijmegen. Mijn geneeskundestudie begon in 1962 en ik studeerde in 1970 af .Er was nu een reünie van de jaren 1955-1980. Als ik mijn eigen leeftijd neem,dan varieerden de leeftijden van ruwweg 60-80 jaar. Veel grijze koppen dus .Waar ging het over? Allereerst over de huidige geneeskunde. Hoe kijken de ouderen ertegen aan? Wat is er anders? In de tweede plaats: hoe ga je als medicus en vaak als oudere patiënt met je medisch behandelaren om?

Wat de eerste vraag betreft, was het duidelijk dat er een vertechnisering binnen de geneeskunde heeft plaatsgevonden. Op allerlei gebied zijn er vorderingen in de techniek gemaakt. De student vindt dat geweldig, hij is ook in een dergelijke tijd opgegroeid. Techniek scoort!!Vele studenten willen superspecialist worden of in ieder geval specialist. De algemene geneeskunde scoort veel minder. De schoen wrikt zich juist in deze tijd. Vele specialisten kennen alleen hun eigen specifieke vakgebied en hebben vaak geen oog voor de gehele mens. Ze weten er ook te weinig van af. Dit wordt algemeen erkend en de ziekenhuizen zijn aan het opleiden voor ziekenhuisarts, een dokter die op basaal nivo de patiënt ziet, beleid coördineert en begeleid. Ook is het in vele ziekenhuizen gewoonte om bij ouderen een geriater in te schakelen om de vaak multipele problematiek aan te kunnen .We hebben dus in "specialistenland" echt basale dokters nodig. Vele oudere artsen blijken familieleden te begeleiden als "buddy", en dat is wellicht een belangrijke rol, zeker in de eerste lijn waar de huisarts door protocollen en deeltijd vaak  het totale gezicht op zijn patiënt kwijt raakt.

Wat de tweede vraag betreft,die is er een van wijsheid. Als patiënt moet je aan de ene kant je eigen arts vertrouwen, maar deze heeft wel de taak om de kennis van zijn patiënt mee te laten wegen in zijn behandeling. Zo is het bekend dat artsen t.a.v. euthanasie voor hun patiënten vaak andere richtlijnen hanteren als voor henzelf. Dat is wat mij betreft ook wel logisch. Met kennis van zaken maak je andere afwegingen.

Al met al boeiend. Ik ben benieuwd of in deze technische maatschappij nog voldoende basale dokters willen werken. Wat de dokter als patiënt betreft hoop ik dat tegen de tijd dat ik die nodig heb er een goede match zal zijn