januari 2010
De kaars
Kaarsen zijn mijn favoriete lichtjes. In de vlammetjes kun je uren lang kijken en zo je eigen gedachten hebben. Mensen langs de camino doen dit kennelijk ook, getuige de vele woorden en gedachten die er over kaarsen geschreven worden. Boeddhisten kennen een vorm van objectmeditatie, waarbij eindeloos naar een kaarsvlam wordt gekeken en waarbij alle ruis van het leven van hen afvalt.
Een kaarsje aansteken of ernaar kijken. Je voelt je er goed bij, maar precies op papier zetten wat je ermee bedoeld is lastig. Het is jammer dat kaarsjes steeds vaker verdwijnen en vervangen worden door LED-lichtjes. Milieuoverwegingen spelen hier een belangrijke rol, met het feit dat in de kerken veel roet ontstaat, waardoor oude beelden en schilderijen beschadigen.
Ik heb zelf eens naar mijn website gekeken en kwam hier en daar toch de ode aan de ouderwetse kaars tegen, maar ik ben ook met de vernieuwing meegegaan. Zo zie ik dat op de eerste bladzijde: de inleiding, een mogelijkheid bestaat om een internetkaarsje aan te steken. Alhoewel niet mijn favoriet, het heeft aan de andere kant ook wel wat dat men zo'n kaarsje over de hele wereld kan zien. Verder zie ik een fraai frans gedicht in mijn reis staan bij mijn bezoek aan de stiftkerk in Dinant (2006). Het zegt iets over het gevoel dat je hebt als je een kaars opsteekt. In binnenstebuiten 1 is een powerpointpresentatie (de 4 kaarsjes), die een goede indruk geeft van gevoel, kijken en beleven van kaarslicht.
Aan het begin van dit nieuwe jaar trof ik in het blad de Jacobusstaf een gedicht aan dat bij mij weer het "kaarsjesgevoel" deed ontbranden.
La Prière du Cierge
Non, je ne suis pas prière
Je ne suis que feu, cire et lumière
Je suis surtout signe que tu es passé ici
signe du temps que tu as donné de ta vie, de ta prière, de ton offrande....
Si tu as pleuré d'ínquietude et de chagrin, j'ai pleuré comme toi: de mon oeuil de lumière perlent des larmes de cire.
Si la souffrance te ronge la coeur: avec toi je me comsume lentement
Si tu as demandé une grâce aux insistance: ma flamme immobile prolonge ta patience
Si tu es venu remercier, admirer, ma lumière illume une petite étoile dans chaque oeuil qui me regarde.
Si tu es venu dire ton amour, mon feu invite à plus de chaleur fraternelle.
Encore un peu de temps et ma flamme s'étiendra, mais, devenu "sourire de Dieu", ton sourire restera.
Si tu n'as pu rester qu'un instant, ma présence dit qu'un croyant est venu à l'église qu'il a prié a son
façon et qu'il vous invite, vous qui passez après lui.
Signé: la cierge
of
Gebed van de kaars
Nee, het is niet zo dat ik een gebed ben.
Ik ben alleen maar vuur, was en licht....
En vooral ben ik het bewijs dat jij hier voorbijgekomen bent,
het bewijs dat je een klein beetje tijd van jouw leven gegeven hebt,
het bewijs ook van jouw gebed en van jouw goede gave.
Misschien heb je wel gehuild van de zenuwen en van narigheid....
ik heb met je meegehuild: uit mijn "oog van licht" druppelen pareltjes van was....
Misschien knaagt er verdriet aan jouw hart: net als jij verteer ik ook langzaam, samen met jou....
Als je dringend om een gunst gevraagd hebt,
zal mijn stille vlam jouw geduldig wachten vertegenwoordigen.
Als je bent gekomen uit dankbaarheid of met verwondering,
zal mijn lichtje een klein sterretje ontsteken in de ogen van iedereen die naar mij kijkt.
Als je gekomen bent om liefde te betuigen,
zal mijn vuur je aanzetten tot nog meer broederlijke warmte.
Nog eventjes dan zal mijn vlammetje doven,
ik word een "glimlach van God" maar jouw glimlach blijft.
Je hebt weliswaar maar een ogenblik kunnen blijven,
maar mijn bestaan bewijst dat er een gevoelig mens naar de kerk is gekomen
die op zijn eigen manier heeft gebeden en die ook jullie daartoe uitnodigt,
jullie die na hem kwamen.
Was getekend: de kaars