05102005

Akkrum - Wolvega (35km)

Vandaag weer de schoenen aangetrokken. Ik wil eens een ruim aantal kilometers lopen met 10 kg bepakking. Het is een stralende herfstdag. Ik loop Akkrum uit om 10 voor negen en beland al snel in Nes, een gehucht. Ik zie een kerkhof met een oude klokkestoel (zie www.klokkenstoelen.nl).

Daar heeft vroeger een klooster gestaan, waarvan de geschiedenis niet vermeld wordt. Langs de Boorne, een fraai meanderend riviertje naar Oldeboarn. Dit is een prachtig plaatsje, dat net als zovelen waar ik doorkom, uitgestorven lijkt. Aangezien er geen gelegenheid is om iets te drinken, koop ik op de markt voor de Doelhofkerk (1753) een paar appels en ga in een parkje mijn eigen 10 uurtje

verzorgen: boterham, appeltje en water (wat is dat lekker als je dorst hebt). Iemand vraagt of ik dat pad loop waarvan hij de naam is vergeten en we raken in gesprek over het Jabikspad. Vervolgens loop ik eindeloos door weilanden, waar de trekvogels zich gereed maken voor hun lange reis.

Ik voel me een beetje met hen verbonden.

Ik kom bij de kapel van Dodo. Hij zou de eerste zijn na Franciscus (dat spreekt me aan), die de stigmata van Christus gedragen heeft. In 1231 overleed hij toen zijn kluizenaarsverblijf instortte. Later is er een klooster gebouwd ”Maria Rozendal”. Het kapelletje is een oase van rust in de buurt van een drukke spoorlijn en een

snelweg.... Uitgebreid staat hier de weg naar Santiago beschreven.

Op het kerkhof staat een schaal in de vorm van een spiraal waar je en steen in kan leggen als pelgrim. Hier heb ik in de laatste krul van de spiraal een steentje bijgedragen.

Ik ontmoet een meneer die er even rondloopt. Hij vertelt dat hij dit wel vaker even uit zijn werk doet om tot rust te komen. Hij zegt met zijn zoontje een stuk van de Jabiksroute te hebben gefietst met een vervolg tot Noord-Frankrijk.

Ik ga verder naar Heerenveen waar ik toevallig? een van mijn collega’s ontmoet die daar in het ziekenhuis werkt. Chris (Weyers) vertelt dat hij volgend jaar wanneer hij 62 is ermee stopt. Ik zou hem die dag op een hele andere plaats nog eens zien. Bij het station neem ik een hele grote bak koffie en mijn middagboterham. De drukte van de winkelstraten wil ik snel ontlopen, daar ben ik niet zo dol op. Ik loop nog even langs het fraaie stadhuis.

Na Heerenveen loop ik via een natuurgebied naar Mildam. In het gehucht Bongerga weer een kerkhof met een klokkestoel, met daaronder de grafkelder van de familie van Limburg Stirum.

Om ongeveer 5 uur loop ik Wolvega binnen (dit betekent: streek van wolven). De dag voor vandaag zit erop. Het was een fraaie wandeldag maar heeft me wel weer een flinke blaar op mijn rechter hak opgeleverd, maar dat euvel gaat vaak weer snel over.

19102005

Wolvega - Oldemarkt - Kalenberg - Steenwijk 36 km

Vandaag is het voor de afwisseling een grauwe wat saaie dag. De herfst deelt na een lange periode van droog en zonnig weer zijn eerste prikstoten uit. In Wolvega ben ik even de weg kwijt, hetgeen me een paar kilometers extra oplevert naar Sonnega. Ook hier weer een fraaie klokkesstoel, ik ben er al heel wat tegen gekomen.

Het weliswaar fraaie door herfstkeuren getooide landschap doet in de donkerte wat sinister aan. Het ziet ernaar uit de de regen binnenkort met bakken uit de hemel komt, maar ik bereik toch nog droog Oldemarkt. Ik passeer voor die tijd nog het riviertje de Linde, een scheiding tussen twee taalgebieden en ook een prachtig natuurgebied met in deze tijd van het jaar veel trekvogels. Ik zie dat veel ganzen van allerlei soorten zich aan het groeperen zijn.

In Oldemarkt staat de RK Willibrorduskerk, waarin een beeldengroep staat “St Anna ten drieen” uit 1450 (zie onder). Op het rechter luik van het hoofdaltaar staat Jacobus de Meerdere afgebeeld.

St Anna ten drieen. Volgens een tweede-eeuwse legende (het apocriefe proto-evangelie van Jacobus) is Anna de moeder van Maria. Ofschoon haar verering binnen de westerse christenheid lange tijd werd afgewezen door kerkelijke auteurs als Augustinus, werd zij later toch een populaire heilige met als feestdag 26 juli. Na de kruistochten, toen veel relieken hun weg naar het westen vonden, nam haar cultus verder toe met een hoogtepunt rond 1500. Omdat Anna na de dood van haar eerste echtgenoot, Joachim, nog twee keer getrouwd zou zijn geweest en van iedere echtgenoot een dochter zou hebben gebaard met de naam Maria, werd zij vooral aangeroepen als patrones van zwangere vrouwen, weduwen en vrijgezelle vrouwen.
In de Nederlanden raakte zij in de late middeleeuwen vooral geliefd in de voorstelling Anna-te-Drieën, waarin moeder, dochter en (klein-)zoon gezamenlijk zijn afgebeeld.

De St. Annakapel in Koolwijk was gedurende vele eeuwen een bedevaartsoord. St. Anna was de moeder van Maria. Omdat zij pas op late leeftijd moeder werd kwamen veel onvruchtbare vrouwen bidden voor vruchtbaarheid. Ook vrouwen die weinig kans hadden 'aan de man te komen' keerden zich tot St. Anna om alsnog een huwelijkskandidaat te vinden. In de kapel vindt u een bijzonder beeld van St. Anna, moeder Maria en kindje Jezus, "St. Anna-te-drieën". Dit beeld is van onschatbare waarde en dateert uit 1500.

Ook hier weer een uitgebreid overzicht van de weg naar Santiago en zijn geschiedenis.

Na enig gezoek blijkt er in het dorp de mogelijkheid om iets te eten. Dan kom ik Marja (Schuttebelt) tegen, een verpleegkundige uit mijn voormalige werkkring (Weezenlanden/Isalaklinieken).

Ik weet dat ze hier woont, maar je kunt je toch niet de toevalligheid voorstellen dat je zo iemand op een willekeurige woensdagmorgen ontmoet! We praten nog eens over koetjes en kalfjes en over de goede oude tijd. We vertellen over onze kinderen en mijn inmiddels twee kleinkinderen. Daarna vertelt de baas van de snackbar dat er de laatste maanden wel tien koppels langs geweest zijn richting Santiago. Het zit dus wel in de lift denk ik. Wel heb ik het idee dat hij van mening is dat je dat wel even doet. Mooi niet dus. Na mijn buik vol gegeten te hebben ga ik op weg naar Kalenberg.

Dit gebied van de Weerribben ken ik goed, we hebben er met mijn wandelgroep vaker gelopen. Ook met miezerige regen is het landschap mooi en ben je verbaasd om alle geluiden te horen van de natuur. Je probeert te raden welke vogels welk geluid maken of een onbekend geluid thuis te brengen. Het verschil in roep tussen een waterhoen en een eend is naar verloop van tijd niet moeilijk meer. Dat een reigerroep soms wat weg heeft van kraaiengekras wist ik eigenlijk nog niet.

Na een kop koffie in Kalenberg ga ik naar het gehucht Nederland. Toeristen worden erop gewezen dat Nederland in Overijssel ligt, en Overijssel in Nederland. Na de paar boerderijen die hier staan verlaat ik de route naar Blokzijl. Die ken ik al en bovendien is het wat lastig om dan weer thuis te komen. Via Scheerwolde en een prachtige weg langs een kanaal bereik ik om ongeveer vijf uur Steenwijk. Beetje stijf, geen noemenswaardige voetproblemen, ik begin het te leren. Ik ga nog een etappe lopen dan zit het Jabikspad erop.

271005

Meppel - Zwartsluis - Hasselt - Zwolle (32km)

Vandaag een alternatieve route gekozen, een deel van de fietsroute. Het is weer eens een stralende dag, het nazomeren houdt in 2005 niet op. Om 8.00u zie ik in de trein de zon opkomen, de hemel is rose gekleurd met allemaal schapenwolkjes. Om 8.15u op pad, het is lekker rustig. Ik maak zomaar een fotootje in het vroege Meppel, een mooi haventje.

Toevallig loop ik via een andere route naar Zwartsluis, dwars door een veengebied, met erg veel trekvogels die zich opmaken voor vertrek. Ik kom weinig mensen tegen. In Zwartsluis lekker aan het water een kop koffie en naar Hasselt dat je in de verte goed ziet liggen maar toch nog altijd ruim vijf kilometer lopen is. In Hasselt is het einde van de route. Ik loop naar de katholieke Stefanuskerk om te zien of er een stempel te halen valt aan het einde van deze route.

Mijn godsdienstleraar van de middelbare school, pastoor Schrijver, was hier in de jaren zestig pastor. Het blijkt dat sinds het overlijden van de laatste pastoor deze kerk niet regelmatig meer bediend wordt, en ik ga dus maar naar het VVV-kantoor om het einde te markeren (stempel). Daarna loop ik naar Zwolle over de dijk langs het Zwarte water. Bijna in Zwolle aangekomen, denk ik dat er tijd is voor rust en ik ga langs de dijk op een bankje zitten. In de verte is er een jongeman die belangstelling voor mij lijkt te hebben. Als ik verder ga, spreekt hij me aan en vraagt of ik op weg ben naar Santiago. Ik vertel hem mijn verhaal. Wonder, hij blijkt net een paar maanden terug te zijn. Met zijn vrouw heeft hij op 5 maart gestart, half juli Santiago gehaald. Ik krijg een kop koffie aangeboden en hij vertelt zijn enthousiaste verhaal. Een bijzondere ontmoeting aan het eind van een dag die vrij eentonig leek te verlopen. Ik ga nog even langs de dominicanenkerk om een stempel te halen en echt een punt achter de Jabiksroute te zetten.